ندانم راحت جانم؟!

پاتریک دوست و همکلاسی سابقمان یک فرانسوی با هوش بود که استعداد زیادی داشت در ایرانی شدن؛یک ایرانی بامرام وبامعرفت والبته بااخلاق بخصوص:برخلاف اینکه خیلی چیز ها می دانست؛در باره چیزی که نمی دانست اظهارنظرنمی کردومی گفت نمی دانم؛این نه به این معنی که من نمی دانم پس راحتم!

وبازبااینکه به خداوپیغمبر و بهشت و جهنم و... اعتقادی نداشت برای خودش کمیته امدادی بود درروسیه ومی رفت به آنجاوازکودکان بی سرپرست تیمارداری می کرد!

 پی نوشت:

• امروز پرتاب شدم به گذشته و چندی به آن لحظات فکریدم.
• کاش دوستان عزیزدیگر صاحب خانه هم می نوشتند تا این وبلاگ به روزمره گی نوشته های من نمی افتاد.
• ممنون از بازدید کننده ها و ممنون تر از نظر دهنده ها؛اصلا لطف نوشته به خواننده اش است و به حکم یک جمله کلیشه ای معروف که تمام سرمایه فوتبال تماشاگرانش است؛خب به طریق مشابه وبلاگ هم.مخلص کلام:ازاینکه باماهمسفریدخوشحالیم!