دل پر

وارد اتاق شد. شروع کرد به راه رفتن. از اینور به اونور. داشتم سرگیجه می گرفتم. ازش خواهش کردم یه جا بشینه. دلش پر بود. شروع کرد به حرف زدن.

خسته ام اسیرم پای در بند زمینم زمینی ام آسمانم آرزوست پروازی تا اوج بلندی

و چند جمله ی دیگه شکایت از روزگار

بعد از مدتی سکوت گفت

بخدا می برم از شهر شما دل شوریده و دیوانه خویش       تا که شستشویش دهم از لکه رنگ

بخدا غنچه شادی بودم دست عشق آمد و از شاخم چید

از حال و هوایی که داشت معلوم بود که عاشق شده. آره از دست رفته بود.