بازم سنتوری

تو آخر هفته بالاخره تونستم فیلم سنتوری رو در یک اقدام متهورانه طی دو قسمت دانلود کنم و ببینم. راستش شاید درست نباشه در مورد فیلمی که هنوز پولشو ندادم نظر بدم واسه همین ابی جان منو از این عذاب وجدان در بیار و پولشو بریز به حساب بعدن حساب می کنیم

 اگه از من بپرسین می گم این فیلم به قول ما شمالیها ترشی هفتابیجار بود. من آخر این فیلم نفهمیدم که نکته اصلی این فیلم چی بود. خیلی جاهاش خیلی از واقعیت های جامعه دور بود که من به خودم می گفتم ااااا (با کسره بخونین) مگه همچین چیزی هم ممکنه. صحنه های از فیلم مثه سنتور نوازی تو مراسم عروسی با اون گروه جاز خفن (هر چند ایده جالبی واسه امتحان کردنه ! باید برنامه بعدی گروه گلهای خاردار روطوری تنظیم شه که از این ایده هم استفاده بشه) مراسم عقدشون و غفلت خونواده علی ازش تا لحظه آخر به نظر می رسه زیاد با جامعه ما منطبق نیست. حالا اگه آخرش می مرد بهتر بود تا اینکه دوباره نجات پیدا می کرد. اون سیاوش قمیشی نما هم بهترلوله ای که توش می خوند رو ازش می گرفتن فکر می کنیم اینطوری صداش خیلی بهتر می شد.

خلاصه برخلاف نظر دوستان ادیب و دانشمندم باید بگم که این فیلم صرفا به گیشه فکر می کرد (می دونم خیلی جمله کلیشه ای بود) و اصلا نباید با کارای دیگه مهرجویی و حتی نمونه های خارجی مقایسش کنیم.  

2 سالگی

از اینکه وسط بحث داغ سنتوری وارد میشم معذرت میخوام امّا خوب این طفلکی هم حق داره امروز 2 سالش تموم میشه. مثل پارسال تولدش را تبریک میگم. انگار همین 2 سال پیش بود

سنتوری ۲

نکته اول٬ بچه های گیوه چی در یک اقدام بی سابقه شروع کردن در مورد یه موضوع روز دنیا قلم فرسایی کردن. بنده هم به عنوان کوچکترین عضو این مجموعه وظیفه دونستم که اندکی در این باب بنویسم. این موضوع داغ چیزی نبود جز فیلم سنتوری که من پیشتر که اسمشو میشنیدم یاد علیرضا می افتادم که پشت سنتورش نشسته و داره آهنگی از سیما بینا رو می زنه. تنها دیدی که فعلا از این فیلم دارم نقد علیرضاست و باز شدن فلکه های آب به زانو رسیده روحی و علی بر روی نقد این فیلم. حالا واسه خودم برنامه ریزی کردم که آخر هفته از طریق کاملا غیرشرعی این فیلم رو دانلود کنم و بعدها بصورت شرعی پولش رو بگم که صرافی ابی به حساب واریز کنه. اما فکر کنم کلا این فیلم افسرده کننده باشه. 

نکته دوم این که آقا فقط پروازهای ایران نیست که تاخیر داره. همه جا اینطوری. آخر هفته قبلی بنده بجای اینکه ساعت ۸ سوار هواپیما شم ساعت ۱۱ سوار شدم و دوباره به قانون مورفی ایمان آوردم. همه چی با هم تموم شد. باطری لپتاپم و باطری موبایلم در حال اتمام بود و من تو اون سه ساعت بیکاری مجبور شدم که برم یه کتاب بخرم تا حوصلم سر نره.

و نکته آخر هم اینکه خدا نصیب گرگ بیابون نکنه که سره یه کلاسی بری که مجبور باشی ترکش نکنی و زبان استاد رو هم نفهمی اونم به مدت ۶ ساعت و درسشم درباره کمکهای اولیه باشه.

سنتوری

 

بالاخره بعد از نزدیک به 4 ماه تلوزیون من درست شد. در جریان سوختن این تلوزیون هم می شد رد پایی از جناب مورفی دید بدین قرار که بعد از حدود 10 سال من 4 قسمت آخر یک سریال را دیدم و درست روزی که قرار بود قسمت آخر پخش شود با قطع و وصل برق یکی از مدارها سوخت وحسرت سریال بر دل بماند. البته این خود توفیق اجباری شد تا قید اخبار ورزشی و DVD   را بزنم ومدتی را با رادیو پیام سر کنم. جناب تعمیر کار با انصاف نیز چنان صورت حسابی جلوی من گذاشت که تقریبا از قیمت خود تلوزیون بیشتر بود و سوزشی در من ایجاد کرد که مدت ها فراموش نخواهم کرد(این سوزش حتی به ابراهیم هم سرایت کرد بطوریکه او هم یکبار با تعمیر کار تماس گرفت و حدود نیم ساعت با او جر و بحث کرد).

 روز بعد برای افتتاح طی یک عمل غیر فرهنگی ؛فیلم سنتوری را تهیه کرده و دیدم که بعد از آن دچار عذاب وجدان شدم به دو دلیل :یکی اینکه جناب مهرجویی فرمودند که دیدن نسخه غیر مجاز این فیلم حرام شرعی است و دیگر اینکه وقتم تلف شد. متاسفانه خالق گاو؛اجاره نشینها؛هامون؛ لیلا و چندین اثر ارزشمند دیگر از دوران اوج فاصله گرفته و سیر نزولی خود را با مهمان مامان(فیلمی که به نظر من به درد برنامه کودک می خورد) آغاز کرده است. فیلم که می خواست نگاهی انتقادی به مساله اعتیاد؛موسیقی و تعصب گرایی مذهبی داشته باشد تبدیل به ملغمه ای شد عاری از هنر. ساز سنتور که یکی از سمبل های موسیقی ایرانی است- با بازی تصنعی رادان(که ادای مضراب زدن را هم نمی توانست در بیاورد) ؛اهنگسازی ضعیف اردوان کامکار(ترکیب نا همگون  سنتور و جاز ) و صدای نخراشیده محسن چاووشی- تبدیل شد به مضحکه ای برای گرم کردن مجالس بزم واجرای کنسرت های پاپ. کارگردان که به گفته خود علاقه زیادی به سنتور داشته و می خواسته با این فیلم دین خود را به این ساز ادا کند متاسفانه در حق این ساز ظلم کرده است. ای کاش استاد قبل ساختن این فیلم نیم نگاهی به نمونه های مشابه خارجی(    Legend of 1900,Red Violin, Pianist )  یا حتی ایرانی(دلشدگان) می کرد تا متوجه می شد چگونه باید با محوریت ساز و موسیقی فیلم سا خت.

 

ندامت نامه

اینجانب ولنتاین عاشقی(شهیدراه عشق سابق)٬در کمال صحت عقل اقرار می کنم که کف دستم را بو نکرده بودم و فکرنمی کردم که روزی این چنین مشهور بشوم.بگذاریدصادقانه اعتراف کنم که من تاریخ نگاربودم وکشیشی را از آن جهت برگزیدم که می خواستم از سربازی فرار کنم. وقتی در زندان بودم چاره رهایی آن دیدم که با زندانبان طرح دوستی بریزم. طعمه هم چیزی نبود جزدخترترشیده او که البته عروسی به خاطرعدم تفاهم برسرمهریه منتفی شد( دختر هم مثل بابایش به شدت مادی بود و من که ناسلامتی کشیش بودم٬به شدت معنوی!).بعدازشکست این حیله٬یک روز به ذهنم رسیدکه از رسوم ایرانیان باستان که انسانهای با فرهنگی بودندو همه ی تاریخ به این ملت شریف بدهکار است٬کپی برداری کنم.این شد که خودم را زدم به عاشقی وخواستم مثل پسرهای ایران باستان٬ازدرعشق واردشوم(مخصوصا درسپندارمذ) وخب آدم زندانی عاشق هم که دین وایمان ندارد...باری٬راههای زیادی راامتحان کردم تا خودم را از زندان خلاص کنم٬اما همه بادربسته روبروشدواضافه زندان خوردم.حالاهم به شدت ازکرده های خودپشیمانم و راضی نیستم که به اسم من٬یک سنت در جیب این فروشنده های ابن الوقت برودوگناه لهوولعب کسی راهم درآن دنیا به گردن نمی گیرم.بیاییدوجان ولنتاین٬بافراموش کردن این روز٬به دادم رسیده وازعذاب الیم نجاتم داده وخانواده هایی راازنگرانی برهانید!!!

به تقلید از نوشته های تعاونی امروزی

هنوز مهر نشده است که تو در انقلاب دنبال جزوه می گردی و دایم یادت می رود که بچه راه آهنی.عزبزم!حالادیگرکشتارگاه هم فرهنگ سراداردوقرار است مترو از آفریقا بگذرد٬ بلیتت راپاره کن!

آدم حیران می ماند درسبک نوشتن امروزی ها٬واقعا تعاونی است!!!

توضیح

همه چیز با شوخی شروع شد.نوشتن خاطرات وچاپ آن به صورت کتاب رامی گویم.ایده از چه کسی بود٬نمی دانم!اسمش راهم یحتمل علیرضاگذاشت:بروزن ازپاریزتاپاریس٬ازکرخه تا راین.راستش٬شبی که اینجاملت کتابخوان برای هری پاتر صف کشیده بودندتادراین نمایش ازسایرملل مترقی عقب نمانند٬لحظه ای رامجسم کردم که داردسرودست می شکندبرای نسخه انگلیسی ازبن تابنتحت عنوان From Ben to Bonn!بایداذعان کنم که استقبال قبل ازچاپ به حدی بودکه آدم رامصمم ترمی کنددراین راه هرچندبرای برخی هااین تصورایجادشده که اصل ماجراخالی بندی است ومن ازروی کتابی سرقت ادبی می کنم!خلاصه٬خواستم بااین پست اطلاع رسانی کنم.اگردرمهندسی وآرایشگری نان نیست درنویسندگی که حتماهست*!اینجاهم مکان خوبی است برای انتشارآثار! بسم ا... .


*این جمله نقل {نزدیک به مضمون} ازپدریکی ازدوستان است.

وسک(Vesc)

ماه و روزش دقیق یادم نیست٬اما خوب خاطرم هست که تیشه و کامپس(compass) را دادند دستمان و رهایمان کردند به امان خدا!بایدسه نفری سنگ های واقع شده در وسک٬ازدهات جنوب فرانسه٬ را پیدا می کردیم و برای هر کدام شجره نامه می نوشتیم. آخرشما قضاوت کنید آیا می شود اسم این داستانسرایی ها را گذاشت علم زمین شناسی!!!سخت گذشت آن سه هفته سفربه اعماق زمین! با کمی تخفیف چیزی بود در مایه های دوره ی دافوس که روزهارا با یک ساندویچ و یک لیتر آب وگاهی با تمشک های وحشی به سرمی بردیم و شب ها هم سررا بعدازخوردن سالادی که سسش بوی جوراب می دادبه بالین می نهادیم.از نقطه گذاری هایمان برروی نقشه همین را بنویسم  و بس که فضولات چارپایان شده بود نشانه ی محل مثلا فلان سنگ ِ  بهمان سازند(formation) ٬وخب کاری که این گونه انجام شده باشد نتیجه اش معلوم است: آخرسرگزارشمان را دادیم به یک زمین شناس خبره که در عمر شریفش آنجا را نه دیده بودونه اسمش را شنیده٬لاجرم با گفته های ماو تخیلات خودش گزارشی نوشت که شدیم نمره ی آخر!!!

 قسمتی از کتاب "از بن تا بُن"

بازم متفرقه

خروش قبلا یه خبری داد از اینکه دیگه تو دانشگاه های هلند به ایرونی جماعت پذیرش تحصیلی نمی دن و امروز هم یه خبر دیگه خوندم که یکی از استادهای ایرونی دانشگاه اترخت (درستش اوترخت بر وزن آلستیوبیلیفت ) به این کار اعتراض کرده. حالا نمی دونم آقای بیداد هم در این زمینه فعال هست یا نه.

تا چند روز پیش نمی دونستم که این پنجشنبه و جمعه تاسوعا و عاشوراست. همش تو ذهنم این بود که محرم نزدیک عید باید باشه. از شانس بد بچه ها هم که این تعطیلات افتاده تو تعطیلات. از یه لحاظ هم خوبه که دیگه نمی خواد بچه ها واسه تورج بستنی بخرن واسه گرفتن مرخصی.

سه شنبه هفته دیگه یک امتحان خیلی دشوار سخت مشکل با مرارت همراه با تعب به سگ زده دارم که هر فصلشو که می خونم فصل قبلیش یادم میره. یاد جمله قصار فیلسوف معاصر می افتم که می گفت دانشمند شدن چقدر سخته !!!! 

کتاب بن تا بن هم تو بازار نایاب شده. کلی تو اینترنت و سایت آمازون گشتم که بخرمش اما مثه اینکه تا چاپ ۱۰همش همش فروش رفته. خوش به حال نویسندش. فکر کنم اینقدر پولدار شده که دیگه تحویل نگیره.

 

لمس بر برف

آخرین نقش بر آخرین برگ در آخرین شلوغی شهر زده شده است. آن گوشه٬ آن خلوت٬ آن تاریکی. آیا دانستی که چشمها کورند٬ دلها مرده٬ زبانها لهجه دارند و بو در سرما یخ میزند؟ باید لمسش کنی. دیدگانت در این سیاهی مطلق با تو همراه نیست. دستهایت را بیرون بیاور. لمسش کن. لمس. لبانت در جستجویند با لمس. هنوز چشمانت را باز نگه داشته ای؟ چشم بر تاریکی باز گذاشتن استهزا عقل است. چشمانت بسته میشود٬ نه به عقل که به بی اختیاری. در حضورِ تماس در حسِ لمس.

این پُست زیر برف است. برای برف روبی و خواندن Ctrl+A را بگیرید

نسل ما

دوران جنینی ما( من وبرادر دوقلویم) مصادف شدباتولدانقلاب! شدیم چاپ انقلاب! از همان زمان یاد گرفتیم تامثل انصارومهاجرین٬ جایمان راباهم تقسیم کنیم!بعدازتولدهم٬ شیر مادر کفاف نمی داد و شیر خشک نایاب شده بود به خاطرانقلاب تازه به ثمر نشسته!ولابدشمابهترازمن می  دانیدکه کودکی که طفولیتش را باآژیرعلامت خطروجنگ و آهنگ های سوزدارگذرانده باشد٬پیریش اظهرمن الشمس است!کربلا منتظرماست بیاتابرویم...دبستان راشروع کردیم با ترس بابای باابهت مدرسه٬ البته بابا که نه٬ زن-بابای خشن مدرسه وآن فحش های عجیبش: مرده شور کش تنبانت...ازتصمیم کبری و انگشت پتروس فداکار و خانواده دربدر آقای هاشمی گذشتیم تاشدیم سال پنجمی٬ ویک هفته تعطیلی امتحانات نهایی سال پنجم به خاطررحلت جانگدازرهبرفقیر۱ که همراه شدباسوءاستفاده پدر از این تعطیلی ها برای چیدن یونجه ها در شب٬ چون که "سازمان زمین شهری" قدغن کرده بود هر گونه کاشت و برداشت محصول را در زمین های خودمان!!!مطمئنا من وهمزادم عزادارترین بودیم!!!گذشت همه اینها تارسیدیم به سن شیرین ...*

بخش هایی از کتاب "از بِن تا بُن" بااندکی تصرف وتلخیص

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

۱ پیرزن همسایه مان از تلویزیون کلمه"رهبر فقید"را شنیده بود و فکر می کرد که رهبر فقیر بوده است! البته این بانوی پیر پندارهای دیگری هم داشت. مثلا اعتقادداشت که قدیمی ها از بس قلب پاکی داشتندسوار دیوارخانه هاشان می شده و به آسمان هاپرواز می کردند! وی"النکاح سنتی"را با سنت کردن پسران(یعنی ختنه کردن) قاطی کرده بودو می گفت که این سنت از پیغمبر مانده است!

گریه نیچه درسال نوی ترسایی!

۱- بعضی از آدمها مثل کوه می مانند،هر چقدربه ایشان نزدیک تر می شوی،بیشتر به بزرگی شان پی می بری!بعضی ها هم کوه هستنداماازنوع پنبه ای اش.فقط قدرت داستان سرایی دارند. وانمود می کنند که علاوه برمهارت دررشته تخصصی خود،دستی هم در سایر رشته ها دارند و بالطبع حرفهایی هم برای گفتن.اماوقتی تو نخوانده باشی این نامه ها را،یاندانسته باشی این راه را،مجبوری سرت راتکان دهی به نشانه تصدیق و چشمانت را گرد کنی به نشانه تعجب!پریشان گویی هایشان هم نه سر داردنه ته،نه منبع داردنه ماخذ!جالب این که اگرحرف نزنند احساس عذاب وجدان می کنندلامصب ها!!!


۲- "وقتی نیچه گریه کرد = When Nietzsche wept " رمانی است که دوستی پیشنهاد خواندن آن را کرده بود.آغازداستان به این صورت است که لو سالومه،معشوقه نیچه،پس از ترکش نگران خودکشی او (به خاطربی وفایی اش) می شود و به همین دلیل سراغ "دکتر برویر" می رود و از او می خواهد بدون اینکه نیچه متوجه شود این فیلسوف را روان درمانی کند.ماجرا آنجا جالب می شود که دکتر بویر هم دقیقا به همین درد مبتلاست وبه حکم"کل اگر طبیب بودی،سرخوددوانمودی"یکی باید به خودش کمک کند! جالب تر آنکه " زیگموندفروید" هم یکی از شخصیتهای این داستان است و با توجه به حوادث روی داده برای نیچه و بویر، روانشناسی معروفش را پایه ریزی می کند.خلاصه،رمان پراست از مثلث ها (و گاهی حتی مربع های) عاشقانه و مناظرات فلسفی و روانشناسی.اما نکته ای که نویسنده خیلی روی آن اصرار دارداین است که خواننده متوجه شود اگرسالومه،نیچه را تنها نمی گذاشت و با دوست صمیمی او فرار نمی کرد، نیچه به جای فیلسوف، کارمندی صاحب عیال و نیم جین بچه بود که مهمترین دغدغه فلسفی اش پیچاندن عیال برای نگذاشتن آشغالها دم در بود!


۳- در این روزها،دیدارصاحب بیداد میسر شدوجای همه دوستان خالی بود،بسیار خوش گذشت .او ازمعدودآدمهای مخلص روزگارغریب ماست که شخصا ازداشتنش مفتخرم!

۴- نام روزنبشت راازگفته های همان دوست که خواندن داستان راپیشنهادکرده بود وام گرفتم.آخرپافشاری گزافی داردبرپاسداشت پارسی!!!

کریسمس مبارک!

سال-صفری هستی٬ توی یه جایی که قدیمی ها بهش میگن شهر فرنگ!رنگ هاش اونقدرفریبنده هست که ذهنت را ببره هزارسوو فکر کردن بشه مثه غذا خوردن!جخ اینقدر حرف تکراری می شنوی ازشون و سوال های عجیب غریب می پرسن ازت که میمونی تو کار خدا با این حافظه تاریخی اعطا کردنش!تازه اینا با این ذهناشون الان کجان و ما با اون پیشینیه ومابقی حرفهای تکراری همیشگی...بایس ببخشین منو کمی حاشیه رفتم٬الغرض خواسم بگم که سال اولی که هستی وتوی این حوالی بهت میگن کریسمس مبارک! سال نو مبارک! پیش خودت میگی کدوم کریسمس؟ کدوم سال نو؟اینادیگه کی هستن ؟من کیم؟ اینجا کجاس؟!... سال بعد به حکم همرنگ جماعت شدن٬ باهاشون میری بازار٬ خیابون ها راگز میکنی باهاشون٬ غذا میخوری باهاشون٬حتی مثه اونا که هدیه میخرن کادو میخری برا خودت!سال بعدترش هم احتمالا صبح پاپانوئل یه چیزی گذاشته زیردرخت و لابدتوهم بغل یکی داری دندون قروچه می کنی و شده ای عینیت یه سوسول غربزده!وای بر من ...

هذیان

آدم در تب هذیان میگوید. تب کرده ام امّا نای هذیان گفتن ندارم. فقط فکر میکنم هر آنچه تا به امروز گفته ام هذیان بوده است و هر چه شنیده ام هذیان. میگویند آدم در تب هذیان میگوید. من هم در تب هذیان نوشتم.

باران

عصبیتم را بر روی بوق وسط فرمان اتوموبیل خُرد میکنم. امروز صبح باران باریده بود بوق هم دیگر کار نمیکرد. آبِ باران بوق را از کار انداخته است. راستی میشود به جای بوق سرت را از پنجره بیرون بیاوری و فریاد بکشی؟