شعر گروهی

خیلی سالها پیش٬ همسایه مان عبدالصمد٬ درمراسم ازدواج پسرش در حین آشپزی سوخت و بهانه داد دست فرصت طلبانی مثل ما تا شعرزیر را بر وزن شعرمعروف "دریغا ای دریغا ای دریغا" بسراییم:

چه بد کردم که افتادم تو دیگبر۱                 کسی یارم نشد جزعلی اکبر۲
فوتای۳ قرمزی گردن نهادند                       غولوم و مسعود وعلی اصغر۴
مرا بردند به بیمارستان۵ بن                      دکترها گفتن ای عبدالصمد جن۶
چطور شده که اینطور شده ای تو               به پایم ریختند ماسه و شن۷

البته ما شعرهای گروهی دیگری نیزسرودیم وبعضی هایش راهم مثل شعری حماسی با مطلع "خیزای اروج کچل۸      سوی خانه ی پچل۹"فروختیم به قیمت ۲۵ تومان٬تومان آنزمان که هنوزیورووجود خارجی نداشت!!!  

۱- دیگ کوچک.
۲- نوه بزرگ عبدالصمد.
۳- فوته همان لنگ است. در بن رسم بر این است که اگر کسی بمیرد٬ صاحب عزا هوله(قطیفه)ی سفید بر گردن می اندازدواینجا لنگ قرمز انداختن هم صنعت تضاد دارد٬هم ایهام!
۴- دیگر نوادگان عبدالصمد.
۵- مراد همان بهداری است که به صورت یک غلط مصطلح ورایج در آمده است.همینطور است تزریقاتچی وبهیار٬که هردودکترتلقی می شونددربن!
۶- یک شخصیت زنده در بن و نماد قدکوتاهی.
۷- بیمار دچار توهم بوده و احتمالا پانسمان راباگچ گرفتن اشتباهی گرفته است.
۸- اروجعلی ازقدیمی ترین وزحمتکش ترین رفتگران شهرداری.

۹- به فتح پ و چ به معنی کثیف وبه هم ریخته(messy). 



نظرات 3 + ارسال نظر
علی جمعه 3 خرداد‌ماه سال 1387 ساعت 12:54 ب.ظ http://khoroush.persianblog.ir

سلام !
آقا خیلی خوشوقت شدم هم از این نگارش زیبا و هم از اینکه بعد از مدتها دوباره بر سر ذوق آمدین و ما رو از افاضاتتان مفتتیض کردین. در اینجا شاعر میفرماید:
محبوب من با صبر بیا...

ابراهیم شنبه 4 خرداد‌ماه سال 1387 ساعت 08:56 ق.ظ http://4pe.blogsky.com

۲۵ تومان آن زمان هم خیلی پول بوده ها. اگه ادامه میدادی کار و بارت سکه میشد تا الان.
خوبه هاااا

میلاد سه‌شنبه 7 خرداد‌ماه سال 1387 ساعت 11:23 ق.ظ

سلام
خدایی چرا اینقدر کم مینویسین؟
من که کلی خندیدم

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد